Forum - Galeria Zdrowia, Marketingu i Rozrywki - Strona Główna - Galeria Zdrowia, Marketingu i Rozrywki -
Public Relations - kursy i szkolenia - oferty terapeutyczne
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

DYKCJA (oddychanie dynamiczne)

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum - Galeria Zdrowia, Marketingu i Rozrywki - Strona Główna -> Artykuły - recenzje - komentarze
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Logos
moderator



Dołączył: 26 Kwi 2006
Posty: 127
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Wto 17:44, 01 Sie 2006    Temat postu: DYKCJA (oddychanie dynamiczne)

Oddychanie dynamiczne (w czasie wydawania głosu) polega na ścisłej korelacji mechaniki oddechu z logiką wypowiadanego tekstu. Istotną sprawą jest ekonomia oddechu: skracanie momentu wdechu, a zarazem wydłużanie momentu wydechu.

Rodzaje oddychania:
szczytowe (podnoszenie górnych żeber, ale bez podnoszenia obojczyka i żeber),
zniżone (brzuszne- za pomocą obniżania przepony)
totalne (górno-piersiowo-brzuszne z dominacją fazy brzusznej)

Najbardziej higieniczne - ODDYCHANIE TOTALNE


ĆWICZENIA ODDECHOWE: (bez fonacji)

Leżąc na plecach połóż rękę na brzuchu i sprawdź, jak oddychasz. To samo powtórz siedząc na krześle.
Za pomocą sekundnika (stopera) sprawdź czas trwania wdechu i wydechu w spoczynku i podczas czytania. Jakie są proporcje między czasem wdechu a wydechu w tych sytuacjach?
Sprawdź dotykiem ruchy krtani przy połykaniu, mówieniu, śpiewie:
wykonaj następnie ćwiczenia dwufazowe:
Wdech: - chwytanie powietrza cala przestrzenia jamy ustnej i nosowo-gardłowej i cała krtanią otwartą do głębi (jak gdyby łapanie wymyślonej, miękkiej "piłki" powietrznej), albo stopniowe wciąganie tego powietrza jakby przez słomkę. Wydech- wydmuchiwanie przez szczelinę niedomkniętych lub lekko rozwartych ust. Wargi powinny stawiać lekki opór.
Oddech całym ciałem. Stoimy w małym rozkroku, w postawie całkowicie rozluźnionej.
Skłon swobodny (ręce i głowa zwisają swobodnie w dół ). Jest to pozycja na wydechu.
Prostujemy tułów i unosimy ręce w górę nabierając nosem powietrze. W momencie pełnego wdechu znajdujemy się w pozycji wyprostowanej z rękami uniesionymi w górę.
Po chwili - skłon swobodny (jak na początku ćwiczenia).
Zdmuchiwanie pyłków - Siedzimy na krześle lub stoimy w dowolny sposób. Na określony sygnał zdmuchujemy pyłki z ubrania, rak, ramion, piersi i nóg. Dmuchnięcia są krótkie i niezbyt mocne.
Chłodzenie zupy- Ręce ułożone na kształt głębokiego talerza. Dmuchamy ciągłym, długim strumieniem.
Jesteśmy balonikiem, piłką, dętką. Wypuszczamy z siebie powietrze (długie sssss...).

ZABURZENIA W ODDYCHANIU

Częstym zaburzeniem jest oddech płytki, niepełny, z krótka fazą wydechową, co powoduje zwiększenie częstości oddechów.
Nieprawidłowe jest także robienie pauz na wdech w połowie frazy.
Zakłócenie rytmu oddychania, a także płynności mowy może być spowodowane przez zaburzenia napięcia mięśni.
Zaburzenia w oddychaniu występują u jąkających się na skutek skurczów mięśni oddechowych, a przede wszystkim przepony.
Nieprawidłowe oddychanie w czasie fonacji obserwuje się także u osób głuchych, zwłaszcza z głuchotą wrodzoną. Na skutek braku kontroli słuchowej mięśnie są zbytnio napięte.
Duże nieprawidłowości w oddychaniu występują u dysartryków, tzn. osób mających niedowłady, porażenia i w związku z tym zazwyczaj zwiększone napięcie mięśniowe. Bardzo krotki wydech umożliwia im wypowiedzenie zaledwie paru wyrazów.
W powyższych wypadkach ćwiczenia oddechowe powinny być prowadzone w taki sposób, aby ich celem było rozluźnienie mięśni, usuwanie ich napięcia.

Celem niżej podanych ćwiczeń jest wyrobienie:
a/ oddechu przeponowego lub pełnego,
(Tego oddychania nie należy uczyć małych dzieci. Starszym dzieciom można wytłumaczyć działanie przepony i fizjologię oddychania).
Oddychania totalnego najłatwiej nauczyć się w pozycji leżącej. Ruchy brzucha i klatki piersiowej można kontrolować ręką.

Ćwiczący kładzie jedną rękę na brzuchu (w dolnej części klatki piersiowej), a drugą- na górnej części klatki piersiowej.
Przepona przesuwając się przy wdechu do dołu wywiera nacisk na brzuch, który się uwypukla; przy wydechu przepona wraca do swego położenia poprzedniego, tzn. unosi się, a brzuch opada. Ćwiczenie wykonujemy kilka razy, wydmuchując powietrze przez usta i wymawiając głoskę [ s ] lub [ f ]. Ręka na brzuchu powinna się unosić, a leżąca na piersiach - poruszać w znacznie mniejszym stopniu.
Należy wykonać kilka oddechów w pozycji stojącej. Ruchy dolnej części klatki piersiowej można kontrolować obejmując dłońmi jej boki tak, aby kciuki były zwrócone do tyłu. Dłonie naciskają dolną część klatki piersiowej; przy wdechu należy pokonać opór palców.
Powyższe ćwiczenia powtarzamy w pozycji siedzącej. Należy siedzieć prosto, trzymając ręce na kolanach lub na biodrach, czy też z tyłu.
Łączenie oddychania z ruchami rąk i tułowia:
wdech z jednoczesnym szybkim wzniesieniem rąk do boku, wydech -z powolnym przesuwaniem rak do przodu, aż do zupełnego ich skrzyżowania.
wdech z jednoczesnym wzniesieniem rak bokiem do góry, a następnie - opuszczanie rąk, wydychając powoli powietrze.
Położyć dłonie na karku, przy wdechu przesunąć łokcie silnie do tyłu, przy wydechu łokcie powoli wracają do przodu, aż do ich zetknięcia się.

UWAGA!
Nie należy zalecać ćwiczeń dot. PODPARCIA ODDECHOWEGO (kiedy w czasie wydechu klatka piersiowa pozostaje w pozycji wdechowej około 6-8 sek., natomiast przepona traci swoje napięcie i powoli unosi-dla przedłużenia fazy wydechowej. Ciśnienie powietrza znajdującego się poniżej wiązadeł głosowych zwiększa się, wiązadła są dobrze napięte, dzięki czemu glos staje się silniejszy, równiejszy i pełniejszy) podczas terapii mowy ze względu na obawę zwiększenia napięcia mięśni w wypadkach, gdy chodzi nam o jego zmniejszenie.

b/ długiej fazy wydechowej,

Aby osiągnąć długą fazę wydechowa,należy wykonywać podane wyżej ćwiczenia, zwiększając stopniowo wydech do 5-8-10 sek.

c/ równomierności siły wydechu,

Równomierność siły wydechu można ćwiczyć, wymawiając głoskę [s] lub też wydmuchując powietrze na palącą się świeczkę, na kartkę papieru lub na wiszącą watkę. Przy równomiernym wydechu płomień świecy (watka) powinien być odchylony w równym stopniu.
Wydechy należy także wykonywać, równomiernie wymawiając (raz cicho, raz głośno) głoskę [s].

d/ ekonomicznego zużywania powietrza,

Ekonomicznego zużywania powietrza i właściwego dawkowania go uczą ćwiczenia wydechowe z pauzami. Na jednym wydechu można powiedzieć parę krótkich fraz. Niekiedy podczas wypowiadania tekstu robimy przerwy zatrzymując jednocześnie powietrze, wydychamy je dopiero wtedy, gdy zaczynamy mówić dalszy ciąg zdania.
Ćwiczenia z zatrzymywaniem wydechu wzmacniają poza tym mięśnie oddechowe:
wymawiać długie [s], robiąc pauzy co trzy sekundy. W czasie pauzy powietrza nie wypuszczać.
wymawiać długie [s], przerywając je 10 razy.

e/ umiejętności synchronizowania pauz oddechowych (tzn. wdechu) z treścią wypowiedzi.

Wybrany tekst dzielimy na grupy rytmiczne (frazy). Krótkie frazy (częste pauzy) ułatwiają zrozumienie tekstu. Tekst powinien być wypowiadany przez cały czas starannie, wyraźnie i bez przyspieszania tempa mowy.

Przykład: fragm. prozy Z. Herberta BARBARZYNCA W OGRODZIE PODZIELONY NA FRAZY:

Przewrócony / na grzbiet / koń /z kopytami / wyciągniętymi / w wapienne niebo / jest / świadectwem / myśliwskiego / procederu, / uprawianego / jeszcze / obecnie / przez prymitywne / myśliwskie / szczepy: /

Opr. Władysław Pitak


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Gość







PostWysłany: Sob 21:27, 28 Paź 2006    Temat postu: Re: DYKCJA (oddychanie dynamiczne)

Logos napisał:
Oddychanie dynamiczne (w czasie wydawania głosu) polega na ścisłej korelacji mechaniki oddechu z logiką wypowiadanego tekstu. Istotną sprawą jest ekonomia oddechu: skracanie momentu wdechu, a zarazem wydłużanie momentu wydechu.

Rodzaje oddychania:
szczytowe (podnoszenie górnych żeber, ale bez podnoszenia obojczyka i żeber),
zniżone (brzuszne- za pomocą obniżania przepony)
totalne (górno-piersiowo-brzuszne z dominacją fazy brzusznej)

Najbardziej higieniczne - ODDYCHANIE TOTALNE


ĆWICZENIA ODDECHOWE: (bez fonacji)

Leżąc na plecach połóż rękę na brzuchu i sprawdź, jak oddychasz. To samo powtórz siedząc na krześle.
Za pomocą sekundnika (stopera) sprawdź czas trwania wdechu i wydechu w spoczynku i podczas czytania. Jakie są proporcje między czasem wdechu a wydechu w tych sytuacjach?
Sprawdź dotykiem ruchy krtani przy połykaniu, mówieniu, śpiewie:
wykonaj następnie ćwiczenia dwufazowe:
Wdech: - chwytanie powietrza cala przestrzenia jamy ustnej i nosowo-gardłowej i cała krtanią otwartą do głębi (jak gdyby łapanie wymyślonej, miękkiej "piłki" powietrznej), albo stopniowe wciąganie tego powietrza jakby przez słomkę. Wydech- wydmuchiwanie przez szczelinę niedomkniętych lub lekko rozwartych ust. Wargi powinny stawiać lekki opór.
Oddech całym ciałem. Stoimy w małym rozkroku, w postawie całkowicie rozluźnionej.
Skłon swobodny (ręce i głowa zwisają swobodnie w dół ). Jest to pozycja na wydechu.
Prostujemy tułów i unosimy ręce w górę nabierając nosem powietrze. W momencie pełnego wdechu znajdujemy się w pozycji wyprostowanej z rękami uniesionymi w górę.
Po chwili - skłon swobodny (jak na początku ćwiczenia).
Zdmuchiwanie pyłków - Siedzimy na krześle lub stoimy w dowolny sposób. Na określony sygnał zdmuchujemy pyłki z ubrania, rak, ramion, piersi i nóg. Dmuchnięcia są krótkie i niezbyt mocne.
Chłodzenie zupy- Ręce ułożone na kształt głębokiego talerza. Dmuchamy ciągłym, długim strumieniem.
Jesteśmy balonikiem, piłką, dętką. Wypuszczamy z siebie powietrze (długie sssss...).

ZABURZENIA W ODDYCHANIU

Częstym zaburzeniem jest oddech płytki, niepełny, z krótka fazą wydechową, co powoduje zwiększenie częstości oddechów.
Nieprawidłowe jest także robienie pauz na wdech w połowie frazy.
Zakłócenie rytmu oddychania, a także płynności mowy może być spowodowane przez zaburzenia napięcia mięśni.
Zaburzenia w oddychaniu występują u jąkających się na skutek skurczów mięśni oddechowych, a przede wszystkim przepony.
Nieprawidłowe oddychanie w czasie fonacji obserwuje się także u osób głuchych, zwłaszcza z głuchotą wrodzoną. Na skutek braku kontroli słuchowej mięśnie są zbytnio napięte.
Duże nieprawidłowości w oddychaniu występują u dysartryków, tzn. osób mających niedowłady, porażenia i w związku z tym zazwyczaj zwiększone napięcie mięśniowe. Bardzo krotki wydech umożliwia im wypowiedzenie zaledwie paru wyrazów.
W powyższych wypadkach ćwiczenia oddechowe powinny być prowadzone w taki sposób, aby ich celem było rozluźnienie mięśni, usuwanie ich napięcia.

Celem niżej podanych ćwiczeń jest wyrobienie:
a/ oddechu przeponowego lub pełnego,
(Tego oddychania nie należy uczyć małych dzieci. Starszym dzieciom można wytłumaczyć działanie przepony i fizjologię oddychania).
Oddychania totalnego najłatwiej nauczyć się w pozycji leżącej. Ruchy brzucha i klatki piersiowej można kontrolować ręką.

Ćwiczący kładzie jedną rękę na brzuchu (w dolnej części klatki piersiowej), a drugą- na górnej części klatki piersiowej.
Przepona przesuwając się przy wdechu do dołu wywiera nacisk na brzuch, który się uwypukla; przy wydechu przepona wraca do swego położenia poprzedniego, tzn. unosi się, a brzuch opada. Ćwiczenie wykonujemy kilka razy, wydmuchując powietrze przez usta i wymawiając głoskę [ s ] lub [ f ]. Ręka na brzuchu powinna się unosić, a leżąca na piersiach - poruszać w znacznie mniejszym stopniu.
Należy wykonać kilka oddechów w pozycji stojącej. Ruchy dolnej części klatki piersiowej można kontrolować obejmując dłońmi jej boki tak, aby kciuki były zwrócone do tyłu. Dłonie naciskają dolną część klatki piersiowej; przy wdechu należy pokonać opór palców.
Powyższe ćwiczenia powtarzamy w pozycji siedzącej. Należy siedzieć prosto, trzymając ręce na kolanach lub na biodrach, czy też z tyłu.
Łączenie oddychania z ruchami rąk i tułowia:
wdech z jednoczesnym szybkim wzniesieniem rąk do boku, wydech -z powolnym przesuwaniem rak do przodu, aż do zupełnego ich skrzyżowania.
wdech z jednoczesnym wzniesieniem rak bokiem do góry, a następnie - opuszczanie rąk, wydychając powoli powietrze.
Położyć dłonie na karku, przy wdechu przesunąć łokcie silnie do tyłu, przy wydechu łokcie powoli wracają do przodu, aż do ich zetknięcia się.

UWAGA!
Nie należy zalecać ćwiczeń dot. PODPARCIA ODDECHOWEGO (kiedy w czasie wydechu klatka piersiowa pozostaje w pozycji wdechowej około 6-8 sek., natomiast przepona traci swoje napięcie i powoli unosi-dla przedłużenia fazy wydechowej. Ciśnienie powietrza znajdującego się poniżej wiązadeł głosowych zwiększa się, wiązadła są dobrze napięte, dzięki czemu glos staje się silniejszy, równiejszy i pełniejszy) podczas terapii mowy ze względu na obawę zwiększenia napięcia mięśni w wypadkach, gdy chodzi nam o jego zmniejszenie.

b/ długiej fazy wydechowej,

Aby osiągnąć długą fazę wydechowa,należy wykonywać podane wyżej ćwiczenia, zwiększając stopniowo wydech do 5-8-10 sek.

c/ równomierności siły wydechu,

Równomierność siły wydechu można ćwiczyć, wymawiając głoskę [s] lub też wydmuchując powietrze na palącą się świeczkę, na kartkę papieru lub na wiszącą watkę. Przy równomiernym wydechu płomień świecy (watka) powinien być odchylony w równym stopniu.
Wydechy należy także wykonywać, równomiernie wymawiając (raz cicho, raz głośno) głoskę [s].

d/ ekonomicznego zużywania powietrza,

Ekonomicznego zużywania powietrza i właściwego dawkowania go uczą ćwiczenia wydechowe z pauzami. Na jednym wydechu można powiedzieć parę krótkich fraz. Niekiedy podczas wypowiadania tekstu robimy przerwy zatrzymując jednocześnie powietrze, wydychamy je dopiero wtedy, gdy zaczynamy mówić dalszy ciąg zdania.
Ćwiczenia z zatrzymywaniem wydechu wzmacniają poza tym mięśnie oddechowe:
wymawiać długie [s], robiąc pauzy co trzy sekundy. W czasie pauzy powietrza nie wypuszczać.
wymawiać długie [s], przerywając je 10 razy.

e/ umiejętności synchronizowania pauz oddechowych (tzn. wdechu) z treścią wypowiedzi.

Wybrany tekst dzielimy na grupy rytmiczne (frazy). Krótkie frazy (częste pauzy) ułatwiają zrozumienie tekstu. Tekst powinien być wypowiadany przez cały czas starannie, wyraźnie i bez przyspieszania tempa mowy.

Przykład: fragm. prozy Z. Herberta BARBARZYNCA W OGRODZIE PODZIELONY NA FRAZY:

Przewrócony / na grzbiet / koń /z kopytami / wyciągniętymi / w wapienne niebo / jest / świadectwem / myśliwskiego / procederu, / uprawianego / jeszcze / obecnie / przez prymitywne / myśliwskie / szczepy: /

Opr. Władysław Pitak
Powrót do góry
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Orator
moderator



Dołączył: 25 Kwi 2006
Posty: 152
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Czw 14:48, 26 Lip 2007    Temat postu:

Jak wykonywać ćwiczenia relaksacyjne?

Pamiętaj, że samodzielne stosowanie technik relaksacyjnych wskazane jest tylko wtedy, gdy gotowi jesteśmy przyjąć pełną odpowiedzialność za własne przeżycia, emocje i ich konsekwencje w trakcie ćwiczeń.
Każde ćwiczenie można przerwać i nigdy nie należy ich stosować wbrew własnej woli !

Podczas ćwiczeń należy przyjąć wygodną pozycję - np. siedząc na wygodnej kanapie, w fotelu lub leżąc na podłodze. Ważne jest zapewnienie sobie poczucia spokoju i bezpieczeństwa w czasie ćwiczeń. Aby zagłębić się "w siebie" konieczne jest pewne "odcięcie" od świata zewnętrznego - tak aby nie przeszkodził nam telefon, czy dzwonek do drzwi. Ułożenie się na łóżku nie jest najlepszym wyborem, gdyż grozi zaśnięciem w trakcie relaksu ...

Aby osiągnąć pozytywne efekty ćwiczeń należy:

- jasno i w pozytywny sposób określić cel
- wierzyć w osiągnięcie pozytywnego rezultatu
- wykorzystywać w trakcie pracy mocne strony swojej osoby
- przeżywać radość z każdego nawet małego kroczku naprzód
- dokładnie i ze wszystkimi detalami wyobrażać sobie wynik, który osiągniemy.



na foto: Władysław Pitak pomaga relaksować się w jasiniach solno-jodowych

===========================================

Album 2x VCD/DVD - Ćwiczenia relaksacyjne i autogenne

1. Relaks progresywny Jacobsona + Trening autogenny Schultza

Pełne wersje 2 ćwiczeń do praktycznego wykonywania w warunkach domowych i klubowych.

Opracowanie i wykonanie: Władysław Pitak, muzykoterapeuta i logopeda medialny.

Nagrania wykonano w Jaskiniach Solno-Jodowych "Galos" w Kudowie i Lądku Zdroju w 2004 r.

2. Jak radzić sobie ze stresem + omówienie technik relaksacyjnych

Wykład, prezentacja i omówienie w wyk. Władysława Pitaka podczas Ogólnopolskich Warsztatów dla Dziennikarzy - Niepołomice 2004).

Z wykładu i prezentacji dowiesz się, że: "relaksacja Jacobsona polega na wykonywaniu określonych, celowych ruchów rękami, nogami, tułowiem i twarzą, po to, aby napinać i rozluźniać określone grupy mięśni organizmu. Napinanie i rozluźnianie służy najpierw wyuczeniu zdawania sobie sprawy z różnicy wrażeń płynących z mięśnia napiętego i rozluźnionego.

Systematyczne ćwiczenia uczą także nawyku rozluźniania własnych mięśni. Uczenie się relaksu jest podobne do uczenia się jazdy na nartach czy pływania.

Z treningu płyną określone korzyści.

Oto niektóre z nich:
- przyjemne doznania i poprawa samopoczucia,
- wzmocnienie zaufania do siebie,
- zmniejszenie nadciśnienia i poprawa pracy serca,
- lepsza praca żołądka i jelit,
- działanie profilaktyczne przeciw wrzodom i kłopotom trawiennym,
- zmniejszenie nerwowości, rozwój wyobraźni i procesów myślenia.

Nazwa trening autogenny Schultza pochodzi od greckiego słowa "autos"- sam i "genos"- początek, pochodzenie, ród. Autogenny znaczy więc: ćwiczący własne EGO.

Różnica między stanem hipnotycznym a autogennym polega na tym, że w pierwszym przypadku człowiek znajduje się pod wpływem działania hipnotyzera, a w autogenii - pod wpływem samego siebie.

Trening Schultza ma bardzo szerokie zastosowanie w leczeniu wspomagającym przy różnego rodzaju neurozach i zaburzeniach psychosomatycznych, dolegliwościach hormonalnych, w neurologii, foniatrii, położnictwie, stomatologii i przy drobnych zabiegach chirurgicznych.

Metoda sprawdziła się w wielu dziedzinach , m.in. w poradniach wychowawczych i małżeńskich, w sporcie (przed startem) i sztuce aktorskiej i publicznych wystąpieniach (przy opanowywaniu tremy przed występami).

Obiektywne badania kliniczne (EEG, EKG) dowodzą, że metoda ta wpływa na łagodzenie, a nierzadko usuwa m.in. takie objawy chorobowe:

- nerwicowy częstoskurcz serca i nerwowe połykanie powietrza,
- choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy,
- dławica sercowa (połączona ze stanami lękowymi),
- dusznica oskrzelowa,
- nerwice narządowe (dyskinezje dróg żółciowych, spastyczne stany jelit, zaparcie),
- męczliwość, migrena i moczenie nocne,
- naczynioruchowe bóle głowy,
- nadciśnienie tętnicze,
- nadczynność tarczycy,
- pokrzywka i świąd nerwicowy,
- ruchy przymusowe (tiki) i wymioty psychogenne,
- wegetatywne zaburzenia krążenia i przewodu pokarmowego.

#



na foto: Kuracjusze relaksują się w jaskini solno-jodowej Galos w Lądku Zdroju.

=============================================

Koszt albumu 2xDVD = 40 zł.+ 5 zł (koszty pocztowe) = 45,- zł z przedpłatą na konto:
Władysław Pitak , 75-900 Koszalin-Kretomino, ul. Pieczarek 4 ,
Konto nr 51 1020 2791 0000 7102 0048 6860

rodzaj wpłaty: album 2xVCD

Wysyłka odbywa się w terminie 3 dni po otrzymaniu potwierdzenia z banku o wpłynięciu w/w kwoty na konto.
~~~~~~~~~~~~


Uwaga:

wpłata na konto powinna być potwierdzona zamówieniem mailowym (biuro@logos.dt.pl) lub telefonicznym (094-340-60-06) z podaniem tytułu zamówionego nagrania, nazwiska odbiorcy i jego adresu.

Zapraszamy


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Mooszelka
moderator



Dołączył: 23 Lut 2007
Posty: 68
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Pią 11:41, 17 Lut 2012    Temat postu:

Mam płyty CD-audio, których słucham i jednocześnie wykonuję odpowiednie ćwiczenia o charakterze izometrycznym (napinająco-rozluźniającym).

Takim ćwiczeniem jest relaksacja progresywna (postepująca) Jacobsona. Celem tego ćwiczenia jest (poprzez uświadomienie sobie różnicy między napięciem a rozluźniem ) stopniowe osiąganie stanu relaksu ( rozluźnienia mięśni, naczyń krwionosnych i systemu nerwowego).

Trening autogenny Schultza jest kolejnym ćwiczeniem, w czasie którego spokojnie leżymy lub siedzimy i wysyłamy informacje (sugestie) do poszczególnych części ciała, układów i narządów, w wyniku których następuje pełne rozluźnienie całego ciała oraz zmiany morfologiczne w zakresie tzw. wydzielania wewnętrznego i składu chemicznego naszego ciała.

Obu ćwiczen słucham i zachowuję się stosownie do podawanych przez lektora (W.Pitaka) sugestii.


@@@@@@@@@@@


Cytat:
Płyty z ćwiczeniami są dostępne w Towarzystwie LOGOS
( [link widoczny dla zalogowanych] )

e-mail :
[link widoczny dla zalogowanych]
Tel.94-340-60-06


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum - Galeria Zdrowia, Marketingu i Rozrywki - Strona Główna -> Artykuły - recenzje - komentarze Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Możesz pisać nowe tematy
Możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin